باز در کلبه ی عشق

عکس تو مرا ابری کرد.

عکس تو خنده به لب داشت

ولی اشک چشم مرا جاری کر 

آسمان وقف نگاهت گل من...

مانده ام چشم به راهت گل من..

هرکجا هستی و باشی گویم

که خدا پشت و پناهت گل من 

کاش بودی تا دلم تنها نبود

تا اسیر غصه فردا نبود

کاش بودی تا فقط باور کنی

بی تو هرگز زندگی زیبا نبود 

من یه فنجون چای داغ و به تو ترجیح میدم

چون اون فقط زبونم میسوزونه و تو دلمو 

خدايــــــــــــا التمـــــــــــاست مـــــي کنــــــم همــــــه دنيــــــايــــت ارزانـــــــيِ ديگــــران !

ولــــــي... آنــکــــه دنـيــــــايِ من اســــت... مـــــــــــــــــالِ ديــگـــــــــــري نبــــــــــاشد.... 

زرد است كه لبريز حقايق شده است

تلخ است كه با درد موافق شده است

شاعر نشدي وگرنه مي فهميدي

پاييزبهاري است كه عاشق شده است